You are currently viewing Ο ΚΟΡΩΝΟΙΟΣ SARS-CoV-2 ΕΧΕΙ ΜΕΤΑΛΛΑΧΘΕΙ

Ο ΚΟΡΩΝΟΙΟΣ SARS-CoV-2 ΕΧΕΙ ΜΕΤΑΛΛΑΧΘΕΙ


Εντοπίστηκαν δύο στελέχη/τύποι του κορωνοϊού που προκαλεί τη νόσο Covid-19, από τα οποία το ένα είναι πιο επιθετικό από το άλλο, πράγμα που υποδηλώνει ότι ο ιός έχει μεταλλαχθεί τουλάχιστον μια φορά. Ο άνθρωπος είναι δυνατόν να μολυνθεί και από τα δύο στελέχη.

Κινέζοι ερευνητές της Σχολής Επιστημών της Ζωής του Πανεπιστημίου του Πεκίνου και του Ινστιτούτου Παστέρ της Σαγκάης, που έκαναν προκαταρκτική σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «National Science Review» της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών, διαπίστωσαν ότι:
α) ο ιός SARS-CoV-2 είναι σε ποσοστό 96% ταυτόσημος σε επίπεδο ολόκληρου-γονιδιώματος με τον κορωνοϊό που προσβάλει νυχτερίδες. Αν και βρήκαν μόνο 4% διαφοροποίηση ανάμεσα στα δύο γονιδιώματα, οι διαφορές στις μη κωδικοπιούσες περιοχές ήταν 17%,
β) μετά τη μετάδοση του νέου κορωνοϊού από τα ζώα στους ανθρώπους, το αρχικό στέλεχος εξελίχθηκε σε ένα νέο τύπο και από τότε και τα δύο στελέχη μεταδίδονται στους ανθρώπους. Η δημιουργία δύο παραλλαγών αφορά μετάλλαξη σε λειτουργική θέση στον τομέα δέσμευσης του υποδοχέα της ακίδας (spike) που παρατηρείται στο SARS-CoV-2.
γ) Το πιο επιθετικό στέλεχος (L) εξαπλώνεται ταχύτερα και ευθύνεται περίπου για το 70% των περιστατικών, ενώ το λιγότερο επιθετικό (S), που ευθύνεται για τις υπόλοιπες περιπτώσεις, φαίνεται να είναι το αρχικό στέλεχος. Το επιθετικό στέλεχος L βρέθηκε να επικρατεί στο ξέσπασμα της επιδημίας στη Γουχάν, αλλά στις αρχές Ιανουαρίου άρχισε να χάνει έδαφος και να γίνεται συχνότερο το ηπιότερο στέλεχος S.

Εφόσον ο νέος κορωνοϊός έχει πολλαπλό «πρόσωπο», η ανάπτυξη ενός μελλοντικού εμβολίου ενδέχεται να είναι πιο δύσκολη. Αυτά τα ευρήματα υποδεικνύουν την επείγουσα ανάγκη για περαιτέρω έρευνες που θα συνδυάζουν γονιδιωματικά δεδομένα, επιδημιολογικά δεδομένα και κλινικά συμπτώματα των ασθενών με COVID-19.

*Βιβλιογραφία. Tang X. et al. (3/3/2020). On the origin and continuing evolution of SARS-CoV-2. National Science Review, nwaa036, https://doi.org/10.1093/nsr/nwaa036. Η εργασία είναι ελεύθερα προσβάσιμη.

Αναδημοσίευση άρθρου του  Κωνσταντίνου Τριανταφυλλίδη (Ομότιμος Καθηγητής Γενετικής Α.Π.Θ.)